Het klinkt Chinees, maar het is gewoon een beek in de Ardennen. Deze stond ook al weer wat langer op mijn lijstje. Zoals bijna altijd gaat Patrick mee op een Ardennentrip. Jammer genoeg heeft de droogte ook in de Ardennen toegeslagen en stroomde er niet veel water door de beek. Snelstromend wild en woest water konden we dus wel vergeten. Neem niet weg dat het landschap mooi is en dat er toch nog voldoende te fotograferen over blijft.
Op de foto hieronder ben ik op zoek naar een mooie compositie.
De route zelf was soms wel uitdagend. Op een van de foto’s in de gallerij hieronder zien jullie dat we via een smal rotspad versterkt met wat palen en een touw als houvast verder moeten. Aan het eind voert de uitgestippelde route ons langs een toch wel heel steile afdaling, zonder houvast (afgezien van wat boomstammetjes en takken) en vol met losse stenen. Dat met een rugtas vol fotospullen is toch wel een hele uitdaging.
Wat mij betreft gaan we in het najaar of voorjaar nog eens terug naar de Ninglinspo, als het water wel wild en woest stroomt, want er zijn meer dan genoeg plekken waar je dan mooie foto’s kan maken. Ik vermoed dat ik dan wel in mijn eentje moet. Zelfs als ik een alternatieve route om de steile afdaling te vermijden heb gevonden.
Met andere woorden, de Ninglinspo blijft op de lijst staan voor een herbezoek (de lijst wordt steeds langer)
Op de terugweg stoppen we nog even in Remouchamps. Op de heenweg zagen we een mooie spoorbrug over de Amblève.
TIP: Klik op een afbeelding voor een grotere weergave van de foto.
